Het staartje...

De blog die je nu leest, is geschrevenin Nederland. Iets later dan oorspronkelijk gepland, zijn we dan toch weer terug in ons koude kikkerlandje.

We hebben nog niet iedereen gezien of gesproken, maar met de mensen waar we dat wel al mee deden, dit was al ontzettend leuk. Leuk om weer terug te zijn!

We hebben jullie van een aantal dingen tijdens deze reis op de hoogte gehouden (we kunnen natuurlijk niet alles vertellen!) enons overzicht na Afrika werd goed ontvangen, dus hier ook van de laatste landen in Zuid-Amerika.

Wat kunnen we jullie vertellen over Zuid-Amerika?
1. noem de 5 mooiste plekken van Peru, Bolivia en Argentinie.
Paul:
1. Manu National Park, Peru
2. Salar de Uyuni, Bolivia
3. Machu Picchu, Peru
4. Salta / Mendoza en omgeving, Argentinie
5. Sucre en omgeving, Bolivia
Sanne:

1. Manu NP, Peru
2. Salar de Uyuni, Bolivia
3. Machu Picchu, Peru
4. De verschillende estacias, Argentinie
5. Cusco, Peru

2. 5 hoogtepunten
Paul:
1. Manu National Park, Peru
2. Salar de Uyuni, Bolivia
3. Machu Picchu, Peru
4. Voetbal wedstrijd in Mendoza, Argentinie
5. De kerst avond en nacht bij Juan Pedro's familie
Sanne:

1. De jungletour door Manu NP, Peru
2. Death Road naar beneden fietsen vanaf La Paz, Bolivia
3. Alle momenten buiten de auto vande Salar de Uyuni-tour, Bolivia (deze tour was nl heel veel autozitten, wat een beetje minder was)
4. De tijd met Pietje en Hugh in Buenos Aires, o.a. kerst bij de familie van Juanpe en de optredens van de band Negritos, Argentinie
5. Machu Picchu, Peru

3. lekkerste gerecht
Paul: De dikke biefstuk in restaurant La Monumental, Salta! Na 2 maanden voedsel in Peru en Bolivia was dat een verademing joh..
Sanne: Het romige schepijs in Mendoza, Argentinieen de Argentijnse steak in verschillende restaurants

4. pijnlijkste moment
Paul: Geripd worden in Lima, Peru. de teringlijers!
Sanne: Toen Paul zijn pinpas werd ingeslikt en we niks konden doen, Peru. Zelfs geen aangifte, want de agent die we aanspraken zei dat het 's avonds te gevaarlijk was om naar het politiebureau te gaan. (?!)

Van een paard afstappen na een rit van 7 uur, voel je ook wel een beetje..

5. opmerkelijk anders of vreemd
Paul:

In Peru en Bolivia was het zeer opmerkelijk dat alle winkels die het zelfde bepaald product verkopen, ook in de zelfde straat zitten??
De verandering die je meemaakt als je van Bolivia, Argentinie in reist!
Spaans.. heel veel spaans in deze landen.

Sanne:

In Peru op Lake Titicaca knippen vrouwen hun lange haar af als ze gaan trouwen en die weven ze in een riem die hun man vanaf die dag draagt (ipv een trouwring).

De Argentijnse siesta, waarbij alles dichtgaat, zelfs de fonteinen worden afgezet tussen de middag.

6. grootste geldverspilling
Paul:
Zoek eens zelf op wat er in Argentinie allemaal gebeurd is in 2001.
De Financiele crisis en bv campagnes voor potentiele presidenten, die hier toen plaatsvonden, dat was pas geldverspilling!
Sanne:
Onzereis naar Iquitos, want niet gedaan waar we voor kwamen en veel tijd verloren. Ende paardenrit in Tupiza, Bolivia, omdat we nog nooit zo'n slechte gids, route en paarden hadden meegemaakt.

Een korte terugblik op de gehele reis, van alle 11 maanden en alle 10 landen. Wat hebben we veel gezien, meegemaakt, mensen leren kennen en wat lijkt het nu alweer zo lang geleden allemaal.
Van alle landen dus (Kenia, Uganda, Tanzania, Malawi, Mozambique, Zuid-Afrika, Australie, Peru, Bolivia en Argentinie):
1. lekkerste bier
Paul:
Pff, dat is een vraag die ik niet kan beantwoorden, daarom geef ik je het lekkerste bier van elk continent.
Afrika: Moonberg Beer in uganda
Australie: Toohey´s extra dry
Zuid-Amerika: Quilmes, Argentinie
Sanne:

James Squire Gold, Australie

2. meest irritante andere reizigers
Paul:
Simpel. Fransen in het algemeen, op 1 stelletje na dat we ontmoet hebben in Zuid-Amerika (Guillome en Isabella)!
En natuurlijk groepen Israeliers, die spannen de kroon!!

Sanne:
Met stip op 1, groepen Israeliers, totaal niet sociaal en luidruchtig. Met enige afstand, staan voor mij, op 2 de Fransen.

3. leukste andere reizigers
Paul:
Bij dit kan ik niet echt mensen noemen van bepaalde landen want we hebben zoveel leuke mensen ontmoet!
Dus wat mensen die onze reis extra leuk hebben gemaakt.
Doug / Leonie / Peter / Guido / Tamsyn waar we vaker mee hebben gereisd in Afrika en (schone) broeder Tim
De mensen van Bunda Cattle Station waar we hebben gewerkt in Australie
Dries / Nele / Georgina / Giovanni / Pieter / Hugh / Guan P y la familia in Zuid-Amerika
En natuurlijk Sanne! Dat was ook heel leuk om mee te reizen!!
Sanne:

Moeilijker te beantwoorden, want we hebben heel veel leuke mensen ontmoet, maar over het algemeen zijn mensen uitde UKaltijd wel heel gezellig. Belgen en mensen uit Oostenrijk, ook heel leuk.

(dank je Paul! Ik vond het ook superleuk met jou!)

4. meest gemist
Paul:
familie, vrienden en voetbal!
Eten eigenlijk niet. Ah ok misschien een frietje van het Vosje of een woendag avond maaltje bij mijn ouders!

Sanne:

Naast familie en vrienden natuurlijk, niet superveel. Misschien naar de bioscoop gaan en sauna met Nina of met vriendinnen.Of een Vifit in de ochtenden kunnen sporten.En somseven een plaats waar je niet steeds heel goed op je spullen hoeft te letten.

5. meest gebruikte website
Paul: hotmail.com, paulensanne.reismee.nl, facebook.com, deep-anal-sex.com.nl
Sanne: hotmail.com, nu.nl en roughguides.com

6. leukste film in vliegtuig gezien
Paul: Kick Ass!! en Iron Man 2!
Sanne: Kickass

Dit was het, ons avontuur in het buitenland. Ons Nederlandse avontuur is net begonnen, maar daar zullen we jullie niet via deze blog op de hoogte van houden :)

Wij wensen iedereen een heel goed en gelukkig 2011 en misschien tot snel!

Groeten Paul en Sanne

Verder in Argentinie

Vanaf Mendoza zijn we met de nachtbus verder gereisd naar Rosario, in het oosten van het land. Aardig stadje, stroomt een grote rivier doorheen en is o.a. de geboorteplaats van Che Guevara en Messi. Maar.. was het niet voor ons, dus de volgende dag al op tijd door naar San Antonio de Areco. Klein dorp ongeveer 2 uur rijden vanaf Buenos Aires. Leuk plaatsje, waar nog een aantal estancia´s (ranches/ oude boerderijen met koeien en paarden) omheen liggen. Hier zijn we een middag gaan paardrijden met een echte gaucho (Argentijnse cowboy). Ook in het dorp lopen veel mensen nog rond in deze gaucho-outfit.
Met een tussenstop in Buenos Aires kwamen we Laura, Marlou en Simone tegen, in hetzelfde hostel, heel gezellig om deze meiden weer even te zien! Ook spraken we af met Pieter en Hugh, die hier een aantal maanden geleden zijn komen wonen.
Door naar Mar del Plata, onder Buenos Aires, paar daagjes strand. (Het is hier aan deze kant van de aarde namelijk zomer, minder dan 30 graden zijn we niet meer gewend!) In Mar del Plata was het behoorlijk druk en op massa´s gericht. Maar we hebben ons zeker vermaakt, Paul genoot van de stringbikini´s die daar heel normaal zijn (jong en oud!) en de reddingsacties van de lifeguards waren zeer bijzonder en daar hebben we er wel een paar van gezien.
Terug naar BA, waar we nu een hostel in Recoleta hebben. Hier hebben we kerstavond samen met Pietje en Hugh gevierd, bij een Argentijnse vriend van hen en zijn familie. Heel gezellig en allemaal superaardige mensen. We voelden ons zeer welkom. Pietje en Hugh zijn inmiddels al zo ingeburgerd dat ze zelfs meededen met de surprise. Een avond vol wijn en lekker eten en zodra het middernacht was, werd er overal vuurwerk afgestoken.
We vermaken ons hier goed, rondkijken in de verschillende wijken, met de jongens mate drinken in het park, beetje op de verschillende markten rondstruinen en vanavond gaan we naar een band kijken die we eerder ook al hebben gezien. Buenos Aires is een leuke stad!

Alvast een heel goed en gelukkig nieuwjaar allemaal!
Groeten Paul en Sanne

Godoy Cruz - Racing

Dolgraag wilden wij nog een wedstrijd bezoeken van het voetbal in Argentinie. We hadden onze zinnen gezet op een wedstrijd van Boca Juniors in Buenos Aires, maar door wat rare speeldagen aan het einde van het seizoen gingen we die niet meer halen. Daarom zijn we afgelopen woensdag naar een wedstrijd geweest in Mendoza. Godoy Cruz is de grote club in deze regio. Ze speelden woensdag tegen Racing Club, een team uit de Buenos Aires provincie.
Bij winst of gelijkspel konden ze zich plaatsen voor de Copa Libertadores omdat ze een uitstekend seizoen hebben gedraaid en derde staan in de competitie.

Het was echt VET om mee te maken!! Er waren ook heel veel supporters van de uitclub in het stadion. (Een van de stadions die werd gebruikt voor het WK van 1978.)
het was een groot feest zowel bij de thuis supporters (waar wij ook deel van uitmaakten natuurlijk) ,als bij de supporters van Racing.
Na met z´n vieren (Sanne en ik, Dries en Nele) een te vet broodje Chorizo (choripan) en wat mutsjes van Codoy Cruz te hebben gekocht begon de wedstrijd. Na 18 minuten stonden ´we´ al met een 1-0 voor en werd iedereen helemaal gek in het stadion. Net voor rust scoorden Racing de 1-1 en was het vooral veel schelden op de tribunes rondom ons.

In de 2e helft gebeurde er niet zo gek veel, alleen 7 minuten voor tijd begonnen de gekte al omdat ze de Copa Libertadores zouden gaan bereiken!
Het was een avondwedstrijd en het leek wel nieuwjaar vanaf dat moment. Fakkels en zoveel vuurwerk joh! Iedereen springen en zingen!
Ongelooflijk, echt super om mee te maken!

Veel politie aanwezig rondom het veld met dolle herdershonden. Echt lachen, er stonden een paar agenten met honden bij de cornervlag in de buurt. En dan wilden de honden soms de spelers aanvallen die de corner wilden nemen hahaha. Iedereen had schrik om die corner te gaan nemen. En niet weggaan met die dolle honden bij de cornervlag??

Het was een ervaring die je niet wil missen als je in Argentinie bent en wij zijn ook blij dat we naar die wedstrijd waren geweest!
Groetjes Sanne en Paul

Salar de Uyuni, Het Verschil en de Roadtrip

SALAR DE UYUNI
In Bolivia gingen we van de hoogste stad in de wereld, naar een lager gelegen stadje in het zuiden, om van daaruit een 4-daagse tour naar de Salar de Uyuni te doen.
Samen met de chauffeur/gids, kokin en Nele & Dries, 2 Belgen, reden we op grote hoogte, rond de 4000 tot 5000m hoog, door verschillende (vulkanische) landschappen.
Veel in de auto gezeten, lange dagen, maar ontzettend veel mooie dingen gezien. Verschillende meren, helder blauw, giftig groen en zelfs rood! Veel lama´s, alpaca´s (soort lama) en flamingo´s liepen daar rond. Vulkanisch, geisers (kokend heet!), hot springs, verschillende kleuren bergen, zand, steen, soms wat huisjes en cactussen.
Overdag scheen de zon, redelijke temperaturen, maar ´s nachts behoorlijk koud, vrieskou, dat waren we niet meer gewend!
Derde dag vol goede moed vertrokken, hadden het net over onze Sinterklaastradities (iets dat we alle-4 nu misliepen) toen onze auto bruut van het zandpad werd geslingerd.. stuuras gebroken. Gelukkig reden we steeds met 2 auto´s, samen met een andere groep. Chauffeurs de auto fixen, wij met de andere groep paar kilometer gelopen, daar 4u bij een stel rotsen gewacht. Laat op schema, auto gemaakt.. met een stuk elastiek.. traag de reis vervolgt, mooie dingen gezien, maar pas heel laat op volgende slaapbestemming. Niet voordat we onderweg nog met een lege accu en later met een lekke band kregen... (nee, het was geen Toyota)
Dag 4 toch weer vroeg op, 5u vertrokken, naar de Salar de Uyuni, de grootste zoutvlakte ter wereld, waar we de zonsopgang zagen. Ontzettend mooi om te zien, heel bijzonder deze vlakte. Hierna door de bergen teruggereden met nog altijd een constructie a la McGyver tussen de voorwielen.. maar we hebben het gehaald.
Terug in Tupiza hebben we met z´n 4en nog geprobeerd in de voetsporen te treden van Butch Cassidy en de Sundance Kid, door daar een tocht te paard te doen. Deze twee Amerikaanse cowboys zouden in Bolivia op de zilverkoorts zijn afgekomen en hier ook zijn doodgeschoten.

HET VERSCHIL
Vanaf Tupiza de grens over naar Argentinie, waar we nog nooit zo´n groot verschil hadden meegemaakt van het ene land naar het andere. Bij de grens kwamen we aan met een bus die van de roest en de schroeven die er misten, bijna uit elkaar viel, met een vettige chauffeur die niet aanspreekbaar was. Aan de andere kant van de grens moesten we onze zonnebril opzetten tegen het blinken van de bus, waarbij twee onberispelijk geklede en gekapte busstewards onze tassen aannamen. Alsof we een upgrade hebben gehad, is alles hier in Argentinie mooier, beter bijgehouden, mensen beleefder, eten veel lekkerder (toch fijn na zoveel haren in je eten gevonden te hebben dat je alleen nog maar pizza durft te bestellen), maar daar betaal je natuurlijk ook voor. Allebei totaal verschillende landen, maar we kunnen van allebei, op een verschillende manier, echt plezier hebben.

ROADTRIP
Gezellig als het was met onze nieuwe Belgische vrienden, hebben we besloten een roadtrip erachteraan te plakken van 7 dagen. Na wat leuke dagen en een overheerlijke steak in Salta zijn we op weg gegaan. In 7 dagen zijn we naar Mendoza gereden, Dries en Paul afgewisseld achter het stuur en Nele en ik op de achterbank. Door leuke stadjes en dorpjes gereden, soms gebleven, waar we bodega´s (wijnerij) bezochten, estancia´s bezochten (landgoed, vaak met vee, paarden, zuivel, etc), het huis van Che Guevara, in een rivier hebben gezwommen en nog meer bodega´s bezochten. Veel gedaan en gezien en heel veel lol gehad.

Vanaf Mendoza gaan we weer richting het oosten, steeds een stukje dichterbij Nederland.
Veel zonnige groeten P&S

Bolivia; Coroico, La Paz en Sucre

Hier is razende reporter Paul om jullie over de afgelopen week te berichten:

We hebben 3nachten in een hotel in Coroico gezeten. Het hotel had een mooi zwembad en dat is ook nodig want Coroico heeft een sub-tropisch klimaat het hele jaar door met veel zon.
Leuke mensen ontmoet daar en elke avond wat biertjes gedronken met wat Nederlanders, Duitsers en een Canadees.

We zijn met de organisatie van het mountainbiken terug gereden over de Death Road naar La Paz.
De dag daarop zijn we in de gevangenis geweest van San Pedro.. Dat was op zijn minst te zeggen zeer interessant..
Rondleiding gehad van en gesprekken gehad met een 3e generatie drugsbaron uit Mexico en een voor drugs-smokkel vast zittende Zuid-Afrikaan uit Johannesburg, genaamd Jan.
Die misschien wel een hoop sterke verhalen hadden, maar het was wel erg vermakelijk.
Als je het boek leest ¨Marching Powder¨, dan kunnen we zeggen dat er niet veel is veranderd aan hoe de gevangenis in zijn werk gaat. De gevangenen moeten alles zelf kopen: de cellen waar ze in leven, eten & drinken en noem maar op. Je kunt je voorstellen dat ze dat geld niet allemaal op een eerlijke manier verkrijgen. En de voornaamste bron van inkomsten is drugs. Alhoewel er ook veel winkels en barretjes zijn in de gevangenis die gerund worden door ´inmates´(?!).
We hebben echter maar door een klein gedeelte van de gevangenis een tour gehad, het iets luxere gedeelte. Het grootste gedeelte van de gevangenis is niet voor toeristen begaanbaar. Te gevaarlijk want daar zit 80 % van de gevangenen die niks hebben en gewoon in overvolle cellen zitten en te eten krijgen van de gevangenis.
Er is een drugslab in de gevangenis waar cocaine wordt geproduceerd en van die inkomsten profiteren veel mensen. De grootste verdieners zijn echter de bewakers en de gevangenis directeur. Het is een grote corrupte bende hahaha.
Na de tour zijn we met 2 engelse meiden die met ons de tour zaten de kroeg ingedoken en zijn we tot in de laatste uurtjes doorgegaan. Geeindigd met dansen op Zuid Amerikaanse muziek nota bene in het Hard Rock Cafe!!!

Na La Paz zijn we doorgereisd naar Sucre, de orginele hoofdstad van Bolivia. Echt een zeer mooie stad.
In de bus naar Sucre hadden we een Nederlander ontmoet waar we de dag erop een tour hebben gedaan naar de Krater van Maragua.
In de ochtend vroeg vertrokken met een gids plus ´assistent´ en wij met zijn drieen. Nu moet ik erbij vertellen dat ik de dag ervoor dacht dat ik klaar was voor wat lokaal eten van de plaatselijke markt.. Het resultaat was dat ik de dag van de tour erg last van mijn buik had en half ziek was!
In de ochtend zijn we aan een Inca Trail van 3 uurtjes begonnen. Deze Trail was zelfs ooit onderdeel vande geheleInca Trail die doorliep naar Machu Picchu in Peru.
Het was een prachtige wandeling die naar beneden ging en uitkwam in de krater.
in de krater hebben we geluncht nadat we de ´Devil´s Mouth´ hadden bezocht. Dit is een ingang van een grot bij een waterval die erg veel lijkt op een lelijke mond van bv de duivel.
De krater is echt vet! Lang geleden heeft lava welvingen gevormd tegen heuvels aan, die de zijkanten van de krater vormen. Dat geeft een heel apart patroon. Lokale mythes zeggen dat god in de krater heeft gezeten en de welvingen de vingerafdrukken van god zijn.
Na de lunch heeft Sanne met de rest van de groep nog een wandeling gemaakt van zo´n 5 uur naar een gedeelte buiten de krater waar originele voetstappen van dinosaurussen in de grond vereeuwigd zijn in het lava gesteente. Ik was er niet bij, maar het moest wel erg indrukwekkend zijn wat ik van Sanne heb gehoord en gezien!

Nu zijn we nog een dagje in Sucre en morgen gaan we naar Potosi, de hoogste stad ter wereld.
Groetjes Sanne en Paul

Grens Peru, Bolivia

Na Manu hebben we nog even in Cusco gezeten, voordat we door zijn gereisd naar Puno, dat aan lake Titicaca ligt. Dit meer is het hoogst navigeerbare meer ter wereld, op meer dan 3800m hoogte. Met een boot zijn we op een 2-daagse tour gegaan, waarbij we eerst langs de Floating Islands van Uros kwamen. Mooi hoe alles van riet was gemaakt, maar tegenwoordig een grote toeristenattractie (beetje heel erg nep). Na 1 voet op het eiland gezet te hebben wordt je door vrouwen in kleurrijke kleding naar hun huis meegenomen. Eventjes kijken en dan moet je mee naar hun stalletje, zodat je souvenirs kunt kopen.

Het volgende eiland, waar we een nacht bleven was een stuk leuker. In groepen ingedeeld, spendeerde je een hele middag, avond en nacht met je nieuwe familie. In ons geval een Rus die alleen maar Spaans sprak en mevrouw Fortunata, die voor ons kookte, ons mee naar een wandeling naar de top van het eiland nam en ´s avonds naar de disco. Daarvoor werden we in traditionele kleding gehesen, wat eigenlijk ook wel weer grappig was, want zo kwam heel de groep daar verkleed bij het sportzaaltje aan, om vervolgens door je familie steeds op de dansvloer getrokken te worden, om te dansen op Peruaanse live-muziek. Ook de taal was geen probleem, we konden ons goed verstaanbaar maken in het Spaans.

De volgende middag terug in Puno, die avond nog wat gaan eten met een aantal Zwitsers, waarbij een van de meisjes behendig kon voorkomen dat een man met haar schoudertas het restaurant uit liep (!).Door naar Copacobana, over de grens, in Bolivia. Relaxed plaatsje, ook aan Titicaca. Van daar door naar La Paz, de hoofdstad, paar dagen rondgekeken, o.a. naar een vreemde worstelpartij geweest, waarbij traditioneel uitziende Boliviaanse dames elkaar a la Hulk Hogan door de ring heen smijten.

Dinsdag deze week, van La Paz naar Coroico gefietst, over de World´s Most Dangerous Road, ook wel bekend als Death Road. Dit omdat er jaarlijks zo´n 200 tot 300 mensen op omkwamen, zie ook (http://en.wikipedia.org/wiki/Yungas_Road) Inmiddels is er een nieuwe weg en kun je deze Death Road op de fiets naar beneden rijden. Op een goede fiets, met hydraulische remmen, begonnen we op 4700m hoogte. Eerst een stuk over de nieuwe weg, asfalt, om aan je fiets te wennen, daarna de oude weg op, gravel. Spannend, maar al heel snel echt kick! Het verhaal van onze gids was dat het geen hele moeilijke tocht is, maar 1 klein foutje kan fataal zijn. ¨We maken genoeg stops onderweg, dus let op de weg en niet op de mooie vogels of vlinders die je ziet langsvliegen, want zij willen je dood hebben!¨ :D

In 4u tijd hadden we een afdaling gemaakt van 3500m, waren we begonnen in warme kleding, met windjacks en -broeken en kwamen we op 1200m hoogte aan in ons shirt en korte broek. Een nacht in een dierenopvangcentrum geslapen (niet mee terug gereden naar La Paz) waar ze o.a. apen, een beer, vogels hadden en de volgende dag naar Coroico, rustig plaatsje, met mooi uitzicht op de bergen.

Heel veel groeten van ons en tot later weer!

Manu, Peru

¨Without mosquitos, jungle could be heaven.¨

Het gehele rivierengebied, ten oosten van het Andesgebergte, dat stroomt en samenkomt in de Amazone in Brazilie, behoort tot het Amazonegebied. Wij gaven niet op, wij wilden Amazone regenwoud, op naar Manu!
Manu Biosphere Reserve wordt gezien als een van de grootste (1.500.000 hectares) en rijksteReserves ter wereld. Maar een klein gedeelte is toegankelijk voor bezoekers, het grootste gedeelte wordt afgeschermd. Wij zijn in totaal 7 dagen weggeweest, waarvan 3 dagen in hetReserve-gedeelte.

Mogen we even voorstellen:
Fernando: de chauffeur die ons vanaf Cusco naar Manu reed. Met zijn bus reden we door het Andesgebergte, behendig door haarspeldbochten, langs diepe afgronden, door kleine dorpjes, waar vrouwen met 2 lange vlechten en sprokkelhout of een baby in een gekleurde doek op hun rug, hun schapen voortdreven om ze onder de banden van Fernando´s bus vandaan te houden. We reden langs watervallen, door het mooie, dichtbegroeide en hooggelegen cloudforest, waar we de ¨Cock of the Rock¨ zagen en kleine Capucinaapjes. Na de eerste nacht reden we verder,via een bezoek aaneen coca-plantage, kwamen we uiteindelijk in Atalaya, waar we Fernando´s bus inruilden voor een boot.
Capitan: de kapitein van de lange, smalle, houten boot, die ons behendig over de, soms woeste rivier Madre de Dios leidde. De nachtvoordat we op de boot stapten,had het enorm hard en veelgeregend, waardoor de rivier een ¨snelweg¨ was geworden. Die dag naar een Hot Spring geweest, lekker in het warme water gezeten, modderbad genomen en door naar onze 2e overnachting, dichtbij het park. Dag 3 via Boca Manu, een plaatsje aan de mond van deManu River,de Manu River op, richting Casa Matsiguenka.
Carlito: de assistent van de Capitan en behorende tot de Matsiguenka community, een van de stammen die in het regenwoud leeft. In een Lodge, die elk half jaar door een andere groep Matsiguenka´s wordt beheerd, brachten wij 3 nachten door. Carlito hielp niet alleen de Capitan, maar ook in de keuken.
Cerillo: de kok die alle dagen met ons mee is geweest. Elke dag verzorgde hij een ontbijt, snack, lunch en diner, heel gevarieerd en op de meest gekke tijdstippen en plaatsen. Zo aten we langs de weg honderden meters een diep dal inkijkend, in de boot en stond hij een paar dagen om 3u op, zodat hij alles klaar had voor die dag als we om 5u vertrokken. Elke dag hadden we een ander stuk fruit, verschillende groenten, hij maakte zelf vruchtensappen en op de laatste dag heeft Paul Carlito nog een kip zijn nek zien omdraaien voor de volgende dag in de pastasalade.
Eduardo: onze gids, afgestudeerd bioloog, die alle dagen bij ons was en ons over alle bomen, planten en dieren die we tegenkwamen wel iets kon vertellen. Op de 2e dag, hadden we onze eerste nightwalk te pakken. In het donker, met alleen een zaklamp, met z´n 6en op onze rubberlaarzen achter de gids aan, op zoek naar dieren. Eenmaal bij casa Matsiguenka hadden we elke dag minstens 2 of 3 keer een wandeling op de verschillende walktrails in de omgeving.Hier zagen we verschillende insecten, van dikke spinnen tot wandelende takken, verschillende vogels, waaronder grote gekleurde papegaaien, heel veel verschillende vlinders, een dikke slang, waar Eduardo zelf bijna op was gaan staan, wel6 verschillende soorten apen (erleven13 verschillende soorten in Manu)en ´s nachts een paar tarantula´s (die vakkundig door Paul uit hun holletje werden gelokt met een stokje, brrr) Ookzijn we naar twee verschillende oxbowmeren in de buurtgeweest. Hier zagen we verschillende vogels en een Giant Otterfamilie, bijzondere dieren!
Georgina en Giovanni: een Zwitsers stel, heel gezellig, uit een gedeelte van Zwitserland waar ze Romons spreken, de 4e taal van het land(wisten wij ook niet). Zij zijn ook onderweg naar Bolivia, grote kans dat we hen nog tegenkomen.
Isabella en Robert: Frans stel, voor 3 weken op vakantie. Robertis vanaf dag 2 aan de diaree geweest, liet ons daar regelmatig van meegenieten en deed niets om zijn situatie te verbeteren. Wij hebben hem nog van Cerillo´s ultrasterke koffie af kunnen houden, maar dat was het wel. In tegenstelling tot het Zwitserse stel, waren de Fransen steevast 10 tot 15 minuten te laat. Heel vervelend, vooral als je ´s ochtends zelf met moeite om 4.30u bent opgestaan en hij na 15 minuten te laat naar buiten te komen, nog even uitgebreid naar de w.c. gaat. Op een gegeven moment waren we er wel een beetje klaar mee, mede ook omdat ze steeds de beste plaatsen in de bus, boot of aan tafel claimde..
Paul: Soy de Hollanda, marido de Sanne. Lopen in de jungle maakt ons (spreek even voor ons beiden) echt blij! We kunnen alleen maar hopen dat zulk natuurschoon voor altijd blijft bestaan. De hoogte punten voor mij waren het zoeken op een katamaran naar de giant otters, wat een prachtige beesten! Ook het wakker worden in de lodge van de Red Howler Monkey´s gebrul was echt kick. Persoonlijk mijn favoriete aap uit de jungle, een in de zon schitterende rooie vacht en een dikke baard! En dan de constante spanning om een Jaguar te zien. Het meest dichtbij van het zien van de Jaguar, waren de voetstappen die we vonden aan een strandje van de Madre de Dios waar we lunchte..
Ook de avond wandelingen in het pikke donker waren erg leuk, er kruipen een hoop creepy crawlers door de jungle in de nacht! Kortom een prachtige ervaring rijker.
Sanne: uit Nederland, vriendin van Paul. Heeft zeer genoten van deze trip, vooral van de wandelingen en het zien van al dit natuurschoon. Vond het ontzettend leuk om de verschillende aapjes te zien, vooral de Wooly Monkey, die maar terug bleef kijken en vervolgens baldadig met takken begon te schudden (die bijna op het hoofd van Isabella landden). Zeer verbaasd over waar de natuur tot in staat is, zoals de Strangle Fig, die, afhankelijk van de grootte van de boom die hij aanvalt, in een paar jaar een slachtofferboom heeft gedood door er volledig omheen te groeien. Of de schimmelsoort die op insecten landt en hun lijf ingroeit, waardoor de mier of spin uiteindelijk sterft met uit hoofd en lijf witte schimmeluitstulpingen (!).De nachtwandelingen waren spannend en het was alles bij elkaar een superervaring.

Veel groeten van ons, onderweg naar Bolivia.

!!OPROEP!!
Beginjanuari verwachten wij weer terug te zijn in ons kikkerlandje. Mochtenjullie nog een woonruimte voor ons weten of hebben, dan horen wij dat graag!
Ookinformatie over een leuke passende vacature komt ons graag ten gehore!

Peru, verder

Zoals we eerder schreven, was Iquitos geen succes voor ons. We dachten dit gevoel in deze stad achter ons te kunnen laten, maar de lange vertraging op het vliegveld, wachtende op onze vlucht naar Lima, had een voorbode kunnen zijn. Limavonden we niet echtbijzonder, behalve dan dat we daar de volgende dag vakkundig zijn opgelicht. Bankpas en later ook geld kwijt. Deze profs hadden zelfs de sleutel van de geldautomaat!
Doorgereisd naar Huacachina, een oase waar je kan sandboarden en -buggy(mee)rijden.Leuke middag, vooral op je buik op zo'n board van die berg af. Maar hierwerd Paul ziek. Nog wel naar Nasca doorgereisd, de Nasca-lines bekeken vanaf 'el Mirador', een hoge toren naast de snelweg, maar was voor ons de reis daarheen nietwaard. Vast heel bijzonder als je er overheen vliegt, zoals velen doen, maar we hadden wel genoeg gevlogen de laatste weken en daarbij was er net die week een vliegtuigje neergestort; 2 dode piloten en 4 dode Engelsen. Paul hier een week ziek op bed gelegen, koorts en waarschijnlijk griep.Daarbij zagik eruit als een gespikkelde olifant, een allergische reactie (jeuk!!) op iets waar ik nog niet achter ben. Tot zover ons avontuur in Peru...
Nu hebben we al zoveel mazzel, geluk, gezondheid en geweldige dingen meegemaakt op deze reis, dat we ons hier natuurlijk niet door uit het veld lieten slaan... door naar Cusco!
Ook hier leek het even niet de goede kant op te gaan toen de hoogteziekte toesloeg. Deze stad ligt op 3600m hoogte en dat voel je o.a. aan je ademhaling en je hartslag als je beweegt. Verschijnselen kunnen o.a. zijn:hoofdpijn, verminderde eetlust, duizeligheid en misselijkheid. Er is minder zuurstof in de lucht en je lichaam heeft tijd nodig om hier aan te wennen. (De druk is ook anders, toen ik bijvoorbeeld de dop van mijn deoroller losschroefde, knalde dat balletje eruit.)
Maar na heel wat cocathee (thee van cocabladeren) weggeslurpt te hebben, was dit na 2 dagen ook onder controle en konden we gaan genieten van deze geweldige stad. Veel geschiedenis, mooie oude gebouwen en een goede sfeer. Leuk om een paar dagen rond te kijken.

Vanaf hier zijn we 2 dagen geleden met de trein door de bergen naar Aguas Calientes gereden. Alleen de treinrit was al geweldig. In Aguas Calientes, een klein dorpje gelegen in een dal, hebben we overnacht. De volgende dag stond een bezoek aan Machu Picchu op het programma. In een korte briefing van de gids die avond, begrepen we dat er maar 400 mensen (200 om 7u en 200 om 10u) per dag worden toegelaten om de berg Huayna Picchu te beklimmen, vanaf waar je een superuitzicht hebt over de gehele vallei van Machhu Picchu. Om 4u opgestaan na een slecht geslapen nacht (beetje zenuwen) om om 4.30u aan te sluiten in de rij voor de bus. 5.30u met de bus naar de ingang en daar kregen we rond 6u nummer 143 en 144 voor de groep van 10u!
Machu Picchuhadden we niet willen missen!(Ik snap nu wat ik gemist heb toen ik 9 jaar geleden in Cusco was; door omstandigheden ben ik toen niet geweest) De eerste twee uur rondgelopen met een gids, de bergenzo nu en danin wolken bedekt. Later in de ochtend klaarde het helemaal op en begonnen we aan onze grote klim op Huayna Picchu. Een pittige klim, zeker als je al zo lang niet meer hebt gesport. Maar eenmaal boven washet uitzichtgeweldig!
Terug naar Aguas Calientes, niet met de bus maar gelopen (bergaf gelukkig) en daar 's middags kapot en verbrand (zonnebrand vergeten) in de thermale baden gelegen. 's Avonds moe maar gelukkig met de trein terug richting Cusco.

Ons avontuur in Peru is nog niet afgelopen, want.. we gaan naar de jungle! Meerverhalen hierover volgen.
Veel groeten Paul & Sanne