Zoals we eerder schreven, was Iquitos geen succes voor ons. We dachten dit gevoel in deze stad achter ons te kunnen laten, maar de lange vertraging op het vliegveld, wachtende op onze vlucht naar Lima, had een voorbode kunnen zijn. Limavonden we niet echtbijzonder, behalve dan dat we daar de volgende dag vakkundig zijn opgelicht. Bankpas en later ook geld kwijt. Deze profs hadden zelfs de sleutel van de geldautomaat!
Doorgereisd naar Huacachina, een oase waar je kan sandboarden en -buggy(mee)rijden.Leuke middag, vooral op je buik op zo'n board van die berg af. Maar hierwerd Paul ziek. Nog wel naar Nasca doorgereisd, de Nasca-lines bekeken vanaf 'el Mirador', een hoge toren naast de snelweg, maar was voor ons de reis daarheen nietwaard. Vast heel bijzonder als je er overheen vliegt, zoals velen doen, maar we hadden wel genoeg gevlogen de laatste weken en daarbij was er net die week een vliegtuigje neergestort; 2 dode piloten en 4 dode Engelsen. Paul hier een week ziek op bed gelegen, koorts en waarschijnlijk griep.Daarbij zagik eruit als een gespikkelde olifant, een allergische reactie (jeuk!!) op iets waar ik nog niet achter ben. Tot zover ons avontuur in Peru...
Nu hebben we al zoveel mazzel, geluk, gezondheid en geweldige dingen meegemaakt op deze reis, dat we ons hier natuurlijk niet door uit het veld lieten slaan... door naar Cusco!
Ook hier leek het even niet de goede kant op te gaan toen de hoogteziekte toesloeg. Deze stad ligt op 3600m hoogte en dat voel je o.a. aan je ademhaling en je hartslag als je beweegt. Verschijnselen kunnen o.a. zijn:hoofdpijn, verminderde eetlust, duizeligheid en misselijkheid. Er is minder zuurstof in de lucht en je lichaam heeft tijd nodig om hier aan te wennen. (De druk is ook anders, toen ik bijvoorbeeld de dop van mijn deoroller losschroefde, knalde dat balletje eruit.)
Maar na heel wat cocathee (thee van cocabladeren) weggeslurpt te hebben, was dit na 2 dagen ook onder controle en konden we gaan genieten van deze geweldige stad. Veel geschiedenis, mooie oude gebouwen en een goede sfeer. Leuk om een paar dagen rond te kijken.

Vanaf hier zijn we 2 dagen geleden met de trein door de bergen naar Aguas Calientes gereden. Alleen de treinrit was al geweldig. In Aguas Calientes, een klein dorpje gelegen in een dal, hebben we overnacht. De volgende dag stond een bezoek aan Machu Picchu op het programma. In een korte briefing van de gids die avond, begrepen we dat er maar 400 mensen (200 om 7u en 200 om 10u) per dag worden toegelaten om de berg Huayna Picchu te beklimmen, vanaf waar je een superuitzicht hebt over de gehele vallei van Machhu Picchu. Om 4u opgestaan na een slecht geslapen nacht (beetje zenuwen) om om 4.30u aan te sluiten in de rij voor de bus. 5.30u met de bus naar de ingang en daar kregen we rond 6u nummer 143 en 144 voor de groep van 10u!
Machu Picchuhadden we niet willen missen!(Ik snap nu wat ik gemist heb toen ik 9 jaar geleden in Cusco was; door omstandigheden ben ik toen niet geweest) De eerste twee uur rondgelopen met een gids, de bergenzo nu en danin wolken bedekt. Later in de ochtend klaarde het helemaal op en begonnen we aan onze grote klim op Huayna Picchu. Een pittige klim, zeker als je al zo lang niet meer hebt gesport. Maar eenmaal boven washet uitzichtgeweldig!
Terug naar Aguas Calientes, niet met de bus maar gelopen (bergaf gelukkig) en daar 's middags kapot en verbrand (zonnebrand vergeten) in de thermale baden gelegen. 's Avonds moe maar gelukkig met de trein terug richting Cusco.

Ons avontuur in Peru is nog niet afgelopen, want.. we gaan naar de jungle! Meerverhalen hierover volgen.
Veel groeten Paul & Sanne