Nadat we Kampala verlieten, zijn we naar het westen gereisd. Daar hebben we een aantal dagen bij een kratermeer (Lake Nkuruba) doorgebracht. Overdag hebben we rondgewandeld en gezwommen, mooie omgeving vol met verschillende soorten apen en waar we 6 van de 52 kratermeren in die omgeving hebben gezien. ‘s avonds biertjes gedronken met de andere gasten die er waren, waaronder een koppel uit Wales, die met een hele aangepaste Landrover een lange reis maken.

Via Mbarara zijn we naar Kabale gereisd, waar we een hele dag hebben gewandeld. In total hebben we bijna 30km gelopen, maar het meer (Lake Bunyonyi) waar we uitkwamen was heel mooi! Op de heenweg werd er voor onze neus een schaap door een auto kapot gereden (bewuste woordkeuze.. het schaap was meer dan dood..). De eigenaresse was een meisje van begin 20 met een klein baby’the op haar rug. Ze had het schaap niet aan een touw.. Heel sneu, een schaap is voor zo iemand heel veel waard. Wat konden we meer doen dan een auto aanhouden en haar wat geld te geven voor een motortaxi. De auto was doorgereden. Gelukkig zagen we ook veel leuke, mooie en interessante dingen onderweg, zoals een steenafgraving (waar overigens ook kinderen aan het werk waren), een enorme vakantievilla nog in aanbouw, waar we rond zijn geleid door de Belgische eigenaresse, die haar ergenissen over de locale werklui niet kon verbergen. Bij een lagere school zijn we rondgeleid door een leraar die pauze had en op de terugweg zijn we gestopt om wat te eten en een duik te nemen in het meer. Een vrouw uit Kampala hebben we overgehaald om net als wij van een duikplank in een ong. 8m hoge onstabiele boom in het water te springen (plat op haar kont.. AU!)

Vanaf Kabale zijn we doorgereisd naar Kisoro, helemaal in het zuiden, vlakbij de grens met Congo en Rwanda. Om dit kleine stoffige stadje liggen een aantal Nationale parken, groene bergen en een aantal grote vulkanen. Hier hebben we ‘s middags een heuvel beklommen waarvan we goed uitzicht hadden over het hele gebied. Mooi! De dag daarna (gisteren) was het DE dag, waar Paul op deze blog verder over schrijft, een droom die voor hem uitkwam; onze ontmoeting met de gorilla’s. We blijven nog even in Kisoro, even bijkomen van het vele lopen, beetje poolen (Paul maakt de meeste locals in!) en vanochtend zijn we bij het plaatselijke radiostation geweest om te kijken hoe dat hier in zijn werking gaat. Een van de jongens waar Paul tegen had gepoold vertelde dat hij radioDJ is, en toen ik vroeg of we een kijkje mochten komen nemen, waren we meer dan welkom.

Het reizen gaat goed, de bevolking is heel vriendelijk en je maakt al snel een praatje met de mensen die je tegenkomt. Het is daarbij wel zo makkelijk dat bijna iedereen Engels spreekt. Daarbij worden we hier altijd aangesproken als “Mzungu” wat zoiets als “blanke persoon” betekent. Wat de kinderen betreft is dat anders. De allerkleinsten zijn nog wel schattig, maar de wat grotere weten na “Eeeej Mzungu, how are you?” alleen de volgende zinnetjes: “Give me money!” en “Give me pencil!”. Tot onze ergenis, al veel gehoord, vooral hier in het zuiden. (Maar gelukkig vrij onschuldig in vergelijking met de stenen die andere reizigers in Etheopie naar zich toegegooid krijgen, hahaha)

N.B. Wij willen hierbij alle homosexuelen afraden naar Uganda te reizen. Op homosexualiteit staat hier de doodstraf. Maar zelfs erover praten of het nalaten iemand binnen 24 uur aan te geven is ook al voldoende om ter dood veroordeeld te worden. (!)